Παραστάσεις, ακροάσεις, σεμινάρια, μαθήματα και νέα για το χορό στην Ελλάδα.

30.12.07

Seresta Dance Company

Χριστίνα Μπέσκου
Η Χριστίνα Μπέσκου γεννήθηκε στην Αθήνα. Άρχισε την ενασχόλησή της με το χορό στα 12 της, στη σχολή χορού της Nelly Mazloum Calvo, όπου και απέκτησε μία πολύ γερή βάση για τη μετέπειτα καριέρα της ως χορεύτρια, χορογράφος και δασκάλα.
Στα 17 της, εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο, για να σπουδάσει στη Βασιλική Ακαδημία του Χορού, και απέκτησε το Ανώτερο δίπλωμα A.R.A.D.
Σπούδασε την τεχνική της Martha Graham με την Karen Bell Kanner στο Place, όπου και συνάντησε τη δασκάλα του μπαλέτου Maria Fay, με την οποία έλαβε ανώτατης βαθμίδας μαθήματα Μπαλέτου και σπούδασε την Τεχνική του Floor Barre (Barre a Terre).
Είναι η μοναδική στον κόσμο, που έχει λάβει την άδεια να διδάξει, να προωθήσει, να εξελίξει και να πειραματιστεί με την τεχνική του Floor Barre της Maria Fay.
Το 1987, άρχισε τη διδασκαλική της καριέρα σαν βοηθός της Maria Fay στην London Contemporary Dance Company και στο Central School of Ballet του Λονδίνου. Έχει προσκληθεί από πολλές σχολές και ομάδες χορού για σεμινάρια στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο.
Το 1989, στη συναυλία του Paquito D’ Rivera στο Ηρώδειο, η Χριστίνα Μπέσκου τον συνάντησε και του είπε με περίσσιο θάρρος, «έχω χορογραφήσει ένα από τα κομμάτια που παίζετε, το «Seresta». Λέγοντας αυτό, του προκάλεσε την προσοχή και το ενδιαφέρον. Της απάντησε ότι θα επέστρεφε στην Αθήνα το καλοκαίρι, για μια συναυλία στο Θέατρο του Λυκαβηττού. Του πρότεινε λοιπόν, να κάνουν ένα happening οι χορευτές της και το group του μαζί, όταν θα έπαιζαν το «Seresta» στη συναυλία. Έτσι και έγινε: αφού ξεπεράστηκαν οι όποιες δυσκολίες προέβαλλαν οι διοργανωτές και οι υπεύθυνοι της συναυλίας, η Χριστίνα Μπέσκου και οι χορευτές της παρουσίασαν το «Seresta» με τη συνοδεία του Paquito D’ Rivera και της ορχήστρας του.
Από τότε, η Seresta Dance Company, όπως ονόμασε την ομάδα της η Χριστίνα, έδωσε μία σειρά ποιοτικών παραστάσεων στην Ελλάδα και το Εξωτερικό, που έγινε το σήμα κατατεθέν της ομάδας μέχρι και σήμερα.
Από τότε που ιδρύθηκε η Seresta, η σύνθεση της ομάδας δεν παρέμεινε στατική και αμετάβλητη. Σε μία προσπάθεια διαρκούς αναζήτησης και ανανέωσης των εκφραστικών της μέσων, στο δυναμικό της ομάδας εντάχθηκαν αξιόλογοι χορογράφοι, ηθοποιοί, ζωγράφοι, γλύπτες, και φωτογράφοι.
Η δημιουργός της ομάδας, από την ίδρυση της Seresta, πειραματίζεται με ποικίλα και διαφορετικής προέλευσης είδη μουσικής, ως αφορμή για την χορογραφική της δημιουργία, στην οποία σημαντικό ρόλο παίζει η φόρμα. Η πλαστικότητα του ανθρώπινου σώματος εναρμονίζεται με το ρυθμό και τη μουσική, και άλλοτε με τους στίχους των μουσικών κομματιών, για να εκφραστούν το συναίσθημα, τα πάθη, οι αγωνίες και οι καθημερινές ανθρώπινες ανησυχίες, όπως βιώνονται από την χορογράφο. Ο χορευτικός κώδικας του μοντέρνου συνδυάζεται με τον κλασικό χορό, το tango, τη τζαζ και το μιούζικαλ σε μία δυναμική έκφραση της προσωπικότητας και της ψυχής της ομάδας. Ο θεατρικός κώδικας, και κυρίως οι σιωπές, χρησιμοποιούνται για να συμβάλουν στη δυναμική και στην ένταση της χορογραφίας, ενώ ο λεκτικός κώδικας μεταγράφεται σε ορχηστικό λόγο.
Η φιλοσοφία της ομάδας συνοψίζεται στην έννοια της ανανέωσης και της ακατάπαυστης αναζήτησης, της συνύφανσης και της συναίρεσης ετερογενών στοιχείων, μουσικής και χορού.

Seresta Dance Company
1989, «Οι Χορευτές», ζωντανά στο Λυκαβηττό με τον Paquito D’ Rivera
1990, «Seresta»
1991, «People»
1992, «Cora Se Durmio»
1992, «Ιεροτελεστία»
1993-94, «Μάνα»
1995-96, «Joy Of Life»
1995-96 «Astor Αγάπη μου»
1999, «Bar Sur»
2000, «Café Concert»
2001, «Café Concert 2»
2003, «10 Δρόμοι για τ’ Αστέρια»
2004, «Σπουδή στο Rigoletto»
2005-06, «Pandora’s Books»
2007-08, «Lifestyle»